افت شنوایی حسی- عصبی در سندرم سودواکسفولیشن

هدف: تعیین آستانه شنوایی در بسامدهای مهم از نظر درک گفتار در مبتلایان به سودواکسفولیشن چشمی (PXF) و مقایسه آن با گروه شاهد همسان‌شده از نظر سن و جنس. روش پژوهش: در این مطالعه مورد- شاهدی، 83 فرد مبتلا به PXF و 83 فرد همسان‌شده از نظر سن و جنس بدون PXF مورد سنجش آستانه شنوایی (pure tone audiometry) در هدایت استخوانی در بسامدهای 1، 2 و 3 کیلوهرتز قرار گرفتند. آستانه‌ها بین دو گروه و هم‌چنین با استاندارد موجود (7029(ISO- مقایسه شدند. از نظر تعریف، افت شنوایی به مواردی اطلاق شد که مجموع آستانه‌های شنوایی در 3 فرکانس مذکور نسبت به استاندارد فوق کم‌تر باشد. نسبت شانس (OR) و حدود اطمینان 95 درصد (95٪CI) افت شنوایی در گروه مورد نسبت به شاهد محاسبه شد. یافته‌ها: هر گروه شامل 60 مرد و 23 زن بودند. گوش‌های گروه مورد در 4/88 درصد موارد و گوش‌های گروه شاهد در 6/53 درصد موارد دارای افت شنوایی بودند (001/0P< و 79/11-49/3 :95٪CI و 69/6OR=). افراد گروه مورد در 0/94 درصد موارد و افراد گروه شاهد در 9/69 درصد موارد دارای افت شنوایی در یک یا دو گوش بودند (001/0P< و 62/18-42/2 :95٪CI و 72/6OR=). آستانه شنوایی در هر یک از بسامدها و مجموع آن‌ها نیز در گروه مورد به طور معنی‌داری بالاتر از گروه شاهد بود. گلوکوم در گروه مورد به طور معنی‌داری فراوان‌تر بود ولی در هیچ‌یک از گروه‌ها رابطه‌ای با افت شنوایی نداشت. نتیجه‌گیری: آستانه شنوایی در بسامدهای مهم کلامی در مبتلایان به سودواکسفولیشن به طور معنی­داری بالاتر از افراد هنجار است و این یافته به نفع در نظر گرفتن PXF به عنوان نمادی از یک بیماری سیستمیک می‌باشد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1386؛ دوره 12، شماره 4: 451-446.